Willy, wat is er toch met je aan de hand?

 

 Hevig benauwd, met een open bekje ademend, zat Willy, de kater van de familie Hombsch, in zijn mandje op mijn behandeltafel. Normaal was Willy een actieve ondernemende kater, de lieveling van alle gezinsleden. Nu was Willy een zielige, angstige, duidelijk zieke kat. Mevrouw Hombsch vertelde mij dat haar kat plotseling zo werd aangetroffen, zonder dat sprake was van een voorval waarbij de kater gewond zou kunnen zijn geraakt. Koorts Willy had een temperatuur van 40,5ºC, de normale temperatuur van een kat of hond bedraagt 38º 39º C. Bij het beluisteren van Willy’s hart en longen bleken deze veel te zacht hoorbaar te zijn, vooral aan de rechterzijde van de borstkas. Ook het daaropvolgende bekloppen van de borstkas leverde een sterk gedempte toon op. Door de combinatie van hoge temperaturen, gedempte hart‑ en longgeluiden en gedempte klopgeluiden van de borstkas vermoedde ik dat Willy leed aan een ernstige infectie in de borstkasholte: de ruimte waarin het hart en de longen liggen. Een röntgenfoto bevestigde dit vermoeden. In de rechter borstkasholte was nog slechts een deel van de longen gevuld met lucht. Dat deel dreef als een boomblad boven in de borstkast op een vloeistoflaag. Waar verder luchthoudend longweefsel aanwezig zou moeten zijn, bevond zich een vloeistof in de borstkas. Hierdoor werd natuurlijk de benauwdheid veroorzaakt. De ophoping van de vloeistof in de borstkas verdrong als het ware de lucht in de longen. Er bevond zich dus een grote hoeveelheid vloeistof in de borstkas, waardoor de longen de borstkas niet goed meer konden uitzetten bij het inademen. Dat kost veel energie. Juist deze energie is beperkt bij een dier dat zijn borstkas vol vocht heeft staan. De longen kunnen zich onvoldoende ontplooien en minder zuurstof opnemen. Dit leidt tot een snelle, oppervlakkige ademhaling.

 

 

Punctie

Om de ademhaling (de gasuitwisseling) zoveel mogelijk te vergemakkelijken, moest de borstkas worden aangeprikt en afgezogen. Bij Willy werd besloten een punctie van de borstkas uit te voeren door middel van een plastic buisje en een driewegkraantje waarop een spuit wordt aangesloten. Dit alles werd gedaan onder een zeer minimale algehele narcose. Bij de punctie werd een gigantische hoeveelheid vloeistof afgezogen.

In de vloeistof zaten grote hoeveelheden etterslierten. Bij het stil laten staan van de vloeistof bezonken de etterslierten tot een dikke laag op de bodem van een buisje. Willy had een ernstige, levensbedreigende infectie in zijn borstkas. Van de vloeistof werd een kweekje genomen om te kijken welke bacteriën deze infectie veroorzaakten. Tevens zou het laboratorium bepalen voor welke antibiotica deze bacterie gevoelig was. Voor het onder controle krijgen van een zo’n levensbedreigende infectie is het nodig dat de bacterie alvast bestreden wordt met een zogenoemd breedspectrum‑antibioticum. De borstkas moet twee keer per dag afgetapt en schoongespoeld worden. Een dergelijke infectie komt voor na een bijtwond door bijvoorbeeld een andere kat of een hond. Er kan eventueel een gaatje in de borstkas ontstaan waarbij een infectie tot in de longen of borstkas wordt gebracht. Verder kan een ingeademd stukje gras of plant of iets dergelijks tot een infectie van de longen leiden, die vervolgens een infectie van de borstkast veroorzaakt. Ook een verslikking kan dergelijke gevolgen hebben. Tot slot kan een infectie van elders in het lichaam zich verspreiden via de bloedsomloop naar de longen. Verdriet Mevrouw Hombsch kwam ’s avonds met de overige familieleden naar Willy kijken. Hij was al duidelijk wat opgeknapt. Het afzuigen van de etterige vloeistof had hem goed gedaan: de ademhaling was rustiger. Willy wilde zelfs weer opstaan. Hij liet zich liefdevol door de familieleden aaien. Toch heeft het allemaal niet mogen baten: Willy is ’s nachts overleden tot groot verdriet van de familie Hombsch. Je probeert het leven van een kat te redden, soms moet je echter ook tegenslagen incasseren. Er zijn gebeurtenissen of ziektebeelden waarbij een dier het gewoon niet redt. In dit geval was zelfs de oorzaak van de aandoening niet te vinden. Helaas is ook dat de realiteit. Enkele dagen na het gebeurde belde ik met mevrouw Hombsch. Ze was er nog niet overheen, Willy betekende voor alle gezinsleden veel: hij wordt echt gemist!

 In alle artikelen die ik tot nu toe voor Over Dieren heb geschreven, ging het over dieren die het wel gered hebben. Willy heeft het niet gered, ook dat kan soms gebeuren. Het zou niet reëel zijn nooit een artikel te plaatsen over een dier dat het niet gered heeft. Willy leeft in onze herinnering voort.

 

Niet elke aandoening kan worden genezen