Vergiftigingen bij de kat

 

Een vergiftiging bij de kat komt niet zo heel vaak voor in de praktijk.

Normalerwijze zijn katten vrij nauwkeurig en kieskeurig in hetgeen ze in hun mond nemen of eten. Toch zijn er ook bij de kat zaken die hun nieuwsgierigheid wekken en die door hen opgegeten of opgelikt worden. Ook zijn veel medicijnen die bij de mens gebruikt worden  in meerdere of mindere mate giftig voor de kat Een waarschuwing is hier op zijn plaats.

 

OORZAKEN VAN VERGIFTIGINGEN BIJ DE KAT

 

Er zijn een aantal factoren die bij katten bepalen dat ze sneller ziek worden na het opnemen van bepaalde substanties dan bv bij honden.

Hun kleine lichaamsafmetingen,hun gewoonte om zich sneller terug te trekken en zich te verbergen zodat er minder snel waargenomen wordt dat een kat iets opgenomen heeft en ziek wordt . Daarnaast missen katten bepaalde lever enzymen waardoor ze bepaalde substanties niet kunnen afbreken. Deze factoren bepalen dat een kat vaak sneller en ernstiger ziek wordt .

Katten kunnen  vergiftigd worden door het direct op eten van een substantie of door het opeten van een vergiftigde prooi.

Daarnaast kunnen zij zich met wassen vergiftigen door het poetsen van hun besmette vacht. Stoffen kunnen door de huid worden opgenomen van bv de huid van hun voetzooltjes en pootjes. Daarnaast kunnen zij dampen inademen die giftig zijn.

 

Wat kunnen symptomen zijn van een vergiftiging

De symptomen kunnen heel variabel zijn afhankelijk van de  opgenomen substantie en van het aangetaste orgaan. Veel substanties geven gastro-intestinale

klachten (braken en diarree bv sommige humane medicijnen een opgegeten giftig insect of paddegif)sommigen geven neurologische symptomen(,trillen,beven,krampen,incoordinatie,depressie bv sommige vlooien of insectenbestrijdingsmiddelen,chocoladevergiftiging)ademhalingsproblemen(hoesten,bemoeilijkte ademhaling)De huid kan aangetast worden en rood worden of gaan zwellen, , leverproblemen kunnen ontstaan  die zich uiten in geelzucht of braken, Nierproblemen kunnen zich uiten in vermagering ,veel drinken ,eetlustverlies(bekende vergiftiging die de nieren aantast is bv antivries middel propyleenglycol hetgeen zeer zoet smaakt en dat soms door honden of katten graag opgelikt wordt).Sommige giften tasten verschillende organen aan en kunnen dan een combinatie van  de hier genoemde symptomen geven.

Sommige stoffen veroorzaken een acute vergiftiging anderen geven een meer chronisch slepend verloop,.

 

Wat te doen bij verdenking van vergiftiging

Probeer de oorzaak weg te nemen als bekend is welke stof de vergiftiging heeft veroorzaakt. Als er sprake is van een onbekende stof die de kat in de vacht heeft gekregen is het soms noodzakelijk om de kat te scheren en te wassen.  Als er naar de dierenarts gegaan moet worden neem dan de veroorzakende substantie ingepakt mee. De dierenarts zal trachten om de veroorzakende stof te achterhalen en  een gepaste behandeling  instellen. Voor sommige veroorzakers zijn specifieke antidota( tegengiften)bekend.Voorkom verdere problemen door veroorzakende instanties te verwijderen en achter slot en grendel te houden . Zet goed op een verpakking van een evt. gevaarlijke stof wat erin zit. Gebruik ter voorkoming van vergiftigingen geen producten bij de kat die bestemd zijn voor mens of de hond . In sommige gevallen laat de diernarts uw dier braken om de maaginhoud te verwijderen ,bij sommige bv etsende substanties

Is dit gecontraindiceerd en worden er evt.neutraliserende of inhullende stoffen gegeven.

 

 

In de praktijk meegemaakte vergiftiging

In mijn praktijk maak ik  af en toe  mee dat dieren door antivlooien middelen waarin bv.  permethrin verwerkt is zich vergiftigen kunnen. vooral bij het gebruik van bepaalde druppels of shampoos voor

Honden gebruikt bij de kat .De vergiftiging is meestal het gevolg van een te hoge dosering bij de kat of veroorzaakt door het aflikken van een dergelijk product. Trillen ,incoordinatie,schrikachtig gedrag en krampen kunnen dan optreden.   Het dier krijgt  medicijnen en een infuus toegedient waardoor de symptomen verminderen en de stof zsm uit het lichaam verdwijnt.  Vroeger kwam een rattekruid vergiftiging  met Thallium af en toe voor .Katten infecteerden zich dan door het in de mond nemen of eten  van besmette muizen of ratten. Er werd dan gebruik gemaakt van een tegengif zoals Pruisisch blauw en infuus. De aandoening veroorzaakte evt acute sterfte of in meer chronische gevallen een zieke kat en  oa een korsterige ontsteking rond de bek en andere lichaamsopeningen en oren en ogen. De stof moet gegeven worden totdat de urine negatief is op Thallium .De prognose is altijd gereserveerd.

Ook de huidige middelen tegen ratten en muizen zijn zeer gevaarlijk voor de kat zij veroorzaken vaak fatale bloedingen. In geval van een mogelijke behandeling is deze vaak langdurig  Soms bijten katten aan planten die dan symptomen geven van de kant van het maagdarm stelsel (speekselen ,braken diarree) . Sommige planten zijn zeer gevaarlijk en kunnnen  sterfte veroorzaken zoals lelies ,dieffenbachia  plant,kerstroos,gouden regen ,taxus  . Indien bekend welke plant kunnen er indien mogelijk passende tegengiften of een

symptomatische behandeling gegeven worden.

Tot Slot

Voor alle mogelijke vergiftigingen geldt ;neem zo snel mogelijk actie. ,neem het veroorzakende middel mee naar de dierenarts en voorkom herhalingen.

 

 

 

 

Even klein stukje geschiedenis, ofwel hoe word je dierenarts!

 

Na mijn studie lagere landbouwschool ben ik, als zovelen, het leven ingestapt en gaan werken. Maar, ook ik ben er toen toch ook er al snel achter gekomen dat dat niet alles was in het leven.

Mijn liefde voor dieren bleef trekken en toen heb ik er al snel voor gekozen om naast mijn drukke werkzaamheden een cursus dierenarts-assistent te volgen bij het Imevo te Amsterdam.

Iets wat mijn een baantje opleverde als assistent bij dierenarts Ine Pouwels die in die tijd nog in Schaesberg haar praktijk aan huis had. Gaandeweg besefte ik dat een verdere scholing nodig zou zijn om mijn wens uit te laten komen, namelijk dierenarts worden. Dit betekende weer naar de studieboeken, wat uiteindelijk naast mijn werkzaamheden leidde tot het diploma Atheneum.

 

Ondanks de numerus fixus voor de studie diergeneeskunde kon ik direct na mijn Atheneum diploma met de studie diergeneeskunde beginnen. Vervolgens studeerde ik in 1990 af als dierenarts kleine huisdieren.

 

Al voor, maar ook tijdens de studie, merkte ik dat met name de chirurgie in de breedste zin mijn speciale interesse had. Na het afstuderen volgde ik dan ook verschillende postacademische cursussen in die vakgebieden, zoals:

- Orthopedie

- Weke delen chirurgie

- Traumatologie

- Neurochirurgie

 

In mijn huidige praktijk te Heerlen die ik sinds 1993 heb vormen patiënten in de bovenstaande vakgebieden een belangrijk deel van het patiënten aanbod.

 

Om de diergeneeskunde in al haar facetten en ook op een meer specialistischer wijze voor de betreffende vakgebieden te kunnen blijven uitoefenen hoort een jaarlijkse nascholing bij de praktijkuitoefening er gewoon bij.

 

Als arts weet je dat de ontwikkelingen in een ras tempo voortschrijden en is nascholing op regelmatige basis in mijn ogen een must.