pas op met gif

 

 

Een droevige duidelijk zieke hond, Billy de golden retriever, stond voor me met zijn baasje. Twee dagen geleden was de reu sloom geworden, had enkele keren gebraakt en wilde niet meer van zijn plaats. De eige­naar maakte zich terecht zorgen, want Billy was normaliter zeer actief.

Bij het onderzoek bleek de tempe­ratuur aan de lage kant was: 37,5°C. De normale temperatuur is tussen 38°C en 39°C. De slijm­vliezen waren bleek, wat kan wijzen op bloedarmoede, en Billy was aan het uitdro­gen. Wat vooral opviel was dat over het lichaam verspreid enkele centimeters grote zwellingen zichtbaar waren. Deze waren in enkele dagen ontstaan. Het waren indruk-bare zwellingen; er bevond zich vocht in.

 

Ik besloot om Billy op te nemen en begon met het afnemen van bloed en het aanleg­gen van een infuus. De symptomen waren in één tot twee dagen ontstaan. Dit alles duidt op een acuut en vrij ernstig probleem. Ik vroeg me af of de zwellingen van het lichaam met de symptomen van bloedar­moede samenhingen.

Ik schoor de huid boven twee van de zwel­lingen, desinfecteerde en nam een monster van de vloeistof die zich in de zwellingen bevond. De inhoud was .. .puur bloed!! Dit kan wijzen op bloedstollingsproblemen. Er kon sprake zijn van een vergiftiging met ratten- of muizengif.

 

werkingsmechanisme van de meeste ratten­ en muizengiften

 

Rattengif ontneemt het bloed de mogelijk­heid om te stollen. Het stollingsmechanisme is een ingewikkeld gebeuren waarbij een groot aantal stoffen in het bloed, de zoge­naamde stollingsfactoren, geactiveerd wor­den en samen met het in bloed aanwezige calcium een netwerkje vormen waarin bloedplaatjes gevangen worden en een bloedstolsel vormen. De bloedplaatjes geven zelf ook nog stoffen af die de stolling bevor­deren. Zo worden, bij het ontstaan van een wond, de bloedvaatjes afgesloten om verder bloedverlies voorkomen.

Na het stollen zor­gen reparatieprocessen, waarbij bindweefsel gevormd wordt, voor het verder dichten van de wond. Ratten of muizengif neemt de activiteit van bepaalde stollingsfactoren weg, zodat het stollingsproces gestoord wordt. Bloed dringt door de vaatwand heen en verzamelt zich in lichaamsholten, zoals het maagdarmkanaal en onder de huid. Bloederig braken of zwarte ontlasting kun­nen tekenen zijn dat er bloed wordt verlo­ren naar het maagdarmkanaal. Soms zijn er ook bloedinkjes te vinden onder slijmvlie­zen in de mondholte.

 

Behandeling van Billy

 

Ik stuurde een bloedmonster naar een labo­ratorium en liet daar de stollingstijd bepa­len. Het bloed stolde nagenoeg niet. Dit was de bevestiging van de diagnose. De behandeling is erop gericht om de stol­lingseigenschappen van bloed weer te nor­maliseren. Enkele weken lang moest Billy dagelijks vitamine K hebben om stolling te bevorderen. De huidige antistollingsvergif-ten kunnen wekenlang actief zijn. Een regel­matige bepaling van de stollingseigenschap­pen van het bloed laat zien wanneer met de behandeling gestopt kan worden. Billy kreeg ook een maagspoeling en norit om verdere opname van resten van het gif in het maag­darmkanaal te voorkomen. Er werden ter infusen gegeven en er werd vocht toege­diend. De eerste dagen kreeg Billy voeding met een maagsonde en extra vitamines die de aanmaak van rode bloedcellen stimule­ren. De bulten verdwenen langzaam en de rose kleur in zijn slijmvliezen kwam weer terug.

Na een week was Billy weer nagenoeg de oude. De vitamine K moest nog gedurende vier weken gegeven worden voordat de bloedstollingsactiviteit weer genormaliseerd was. De eigenaar vertelde me later dat hij in de schuur rattenvergif had staan. Bepaald niet de veiligste plaats: in een hoek in een plastic bakje. Billy had daar vast van gege­ten. Hij heeft geluk gehad, want een derge­lijk geval kan een dodelijke afloop hebben