Tommie had het heel erg moeilijk. Hij haalde zwoegend adem en zijn open bek verraadde dat hij erg benauwd was. Tommie was twee dagen niet thuis geweest en zijn baas had hem in deze toestand aangetroffen. De kat kon zijn linker achterpoot niet meer gebruiken. Op het pootje zat ter hoogte van het scheenbeen een zwelling. Toen ik het pootje onderzocht, voelde ik het kraken. Daardoor werd duidelijk dat het pootje gebroken was ter hoogte van de zwelling. Ik besloot om Tommie op te nemen zodat we hem konden behandelen.

Er moesten röntgenfoto’s van het achterpootje gemaakt worden om te kijken welke behandeling nodig was. Minstens net zo belangrijk was om een antwoord te krijgen op de vraag wat de oorzaak van Tommies benauwdheid was. Bij een aanrijding ontstaat soms een ernstige inwendige bloeding die, als hij niet tijdig vastgesteld wordt, de dood tot gevolg kan hebben. De bloeding kan uit een beschadigd bloedvat of een beschadigd orgaan komen. Bij een langdurige, langzamere bloeding of een groot bloedverlies in korte tijd zien we meestal een suf dier met een verlaagde lichaamstemperatuur, een versnelde ademhaling en koude ledematen en oren. Verschijnselen die bij een zogenaamde shock horen. Tommie had echter een alerte blik en zijn lichaamstemperatuur was maar iets lager dan normaal. De oorzaak van zijn snelle ademhaling kon dan ook geen verband houden met een shock door groot bloedverlies. Er moest een andere oorzaak zijn.

 

Gescheurd middenrif

 

Het afluisteren van het hart en de ademgeluiden leverde belangrijke informatie op. Aan de linkerkant waren de hart- en longgeluiden nauwelijks hoorbaar. Aan de rechterkant waren ze duidelijk hoorbaar. Bekloppen van het dier leverde links een gedempte toon op, terwijl rechts een duidelijke holle toon te horen was. Dit waren belangrijke aanwijzingen voor de oorzaak van de benauwdheid. Naast een forse bloeding in de borstkas of in het longweefsel, komt het vaak voor dat bij een val van grote hoogte of bij een aanrijding het middenrif scheurt. Het middenrif is een spier, de peesplaat, die borst en buikholte bij zoogdieren van elkaar scheidt. Bij een gescheurd middenrif komen buikholteorganen in de borstkas terecht. De maag, lever en darmen kunnen dan tussen de borstkaswand en het longweefsel in de veel smallere borstkasholte komen. Het hart- en longweefsel wordt opzij gedrukt en de longen kunnen zich moeilijk ontplooien. De ademhaling wordt daardoor ernstig belemmerd. Een voorzichtig gemaakte röntgenfoto maakte duidelijk dat de scheur voornamelijk aan de linkerzijde zat. Een stuk darm en lever waren duidelijk te zien in de borstkast. Dat betekende dat het middenrif weer aan elkaar gehecht moest worden. Voordat ik kon opereren, moest ik een paar dagen wachten. In die tijd verbeterde de toestand van Tommie en was het minder risicovol om hem onder narcose te brengen.

 

 

Op de röntgenfoto van Tommie zagen we bovendien een gecompliceerde breuk aan de poot; meerdere stukken bot lagen los van elkaar. Pas als het middenrif gesloten zou zijn, zou de botbreuk geopereerd kunnen worden. Na vier dagen rust en ondersteunende medicijnen, was Tommies conditie zo verbeterd dat de ingreep kon plaatsvinden. De ademhaling was aanzienlijk vereenvoudigd, minder zwoegend, en Tommie was zeer levendig.

 

De sluiting van het gescheurde middenrif kan zowel via de buikholte als via het openen van de borstkas gebeuren. In beide gevallen is beademing noodzakelijk. Doordat er via de buik of borstholte lucht in de borstkas komt, klappen de longen samen en kunnen zich niet meer zelfstandig ontplooien. Ademhalen zonder hulp is dan onmogelijk.

 

Operatie

 

Gedurende de operatie werd Tommie beademd door het ritmisch knijpen in een beademingsballon. De narcosegassen, bestaande uit een slaapgas en zuurstof, werden via slangen aan het narcoseapparaat naar de ballon gevoerd. Deze was aangesloten op een buisje dat in Tommies luchtpijp was aangebracht. Door het knijpen in de ballon, kan er gasmengsel in de longen komen waarbij deze zich ontplooien en er weer gasuitwisseling plaatsvindt. Bij Tommie werd de operatie uitgevoerd via de borstkas. Tussen twee ribben werd een opening in de tussenribspieren gemaakt. De ribben werden met een instrument gespreid en zo ontstond ruimte om bij het middenrif te komen dat met hechtingen gesloten kon worden. Buikholteorganen werden eerst weer netjes op hun plaats gelegd. Na de operatie bleef nog een of twee dagen een slangetje in de borstkas aanwezig om achterblijvend vocht en lucht te kunnen afzuigen. De longen kunnen zich dan zonder problemen ontplooien en de ademhaling kan weer onbelemmerd plaatsvinden.

 

Omdat het bij Tommie om een gecompliceerde botbreuk met meerdere van elkaar gescheiden botstukken ging, behandelde ik de breuk van de achterpoot met een externe fixateur. Bij deze methode worden onder en boven de eigenlijke breukstukken een aantal roestvrijstalen staafjes aangebracht in het bot, die uitwendig worden verbonden door speciale boutjes met een roestvrijstalen staaf. Hierdoor kan het bot weer rustig aan elkaar groeien. Vrij snel na de operatie kon Tommie zijn pootje weer gebruiken. De operatie duurde ruim twee uur.

 

Het herstel

 

Na de ingreep knapte Tommie boven verwachting snel op. De dag na de operatie at hij alsof hij twee weken geen eten had gehad. Zijn ademhaling was bijna weer normaal en Tommie zette zijn pootje weer op de grond. De genezing van de botbreuk duurde ongeveer vijf tot zes weken. Daarna zijn de breukstukken weer met elkaar vergroeid en kan de ’stellage’ worden verwijderd. Het pootje kan dan weer langzaam aan de normale belasting wennen. Tommie was ondanks zijn ongeluk toch een geluksvogel; er traden geen complicaties op en hij herstelde voorspoedig. Ook ernstige trauma’s kunnen met de juiste verzorging en een beetje geluk weer volledig herstellen. Tom is nu weer de onderzoekende en speelse kat die hij vroeger was, alsof er nooit iets aan de hand is geweest.

 

 

Na de operatie weer speels en onderzoekend