De onstilbare honger van een vriendelijke Labrador

 

Rocky

Uit mijn op dit moment veertien jarige ervaring als dierenarts staat mij een aantal honden helder voor de geest die het nooit leerden. Een arsenaal aan voorwerpen die gegeten werden staat in mijn geheugen gegrift, zoals nylonkousen, meer dan een kopje vol met steentjes die opgegeten werden, bier- of flessendoppen, rubberen balletjes, takkenbossen met bladeren, spijkers, vishaakjes, een zeem en vele andere dingen. Wat de ultieme aantrekkingskracht moet zijn geweest om deze voorwerpen naar binnen te werken? Wie zal het zeggen.

 

Bij sommige honden volstond het geven van een injectie om te laten braken of lukte het met laxeermiddelen om de voorwerpen uit het lichaam te verwijderen.

 

Bij andere, zoals Rocky, moest er worden ingegrepen. Hieronder het relaas.

 

 

 

Een van de kenmerkende karaktertrekken van Rocky is zijn onstilbare trek in eetbare zaken.

 

Voor Rocky komt alles wat maar enigszins eetbaar is, ook werkelijk in aanmerking.

 

De blonde vriendelijke Labrador Retriever van de familie Rekers met zijn "stevige lijn” genoot zoveel mogelijk van het leven. Evenals dit bij mensen het geval is, is er ook bij dieren echter te verwachten dat er op den duur tol zal moeten worden betaald. De nadelen van een te zwaar gewicht (bij Rocky was dit gelukkig niet extreem), zoals gewrichtsaandoeningen, slechtere conditie, zwaardere belasting van organen worden ook bij honden regelmatig gezien. Ook bij Rocky waren er al geruime tijd pijnklachten toegeschreven aan artrose (slijtage) van gewrichten. De hond werd daartoe al enkele jaren met pijnmedicatie en aangepaste voeding behandeld.

 

Pijnlijke knobbel op buikwand

 

Saté stokje door de maagwandOp die bewuste dag werd de hond echter aangeboden met een heel andere klacht. Al enkele dagen was er achter de laatste rib aan de buikwand een dikte zichtbaar die steeds groter werd en die op een gegeven moment vocht ging afscheiden. De hond was al enkele dagen niet lekker, braakte regelmatig, at slecht en leek pijn te hebben.

 

Bij het betasten van de knobbel was er op het oppervlak hiervan een gaatje aan het ontstaan; hieruit kwam ontstekingsvocht. In veruit de meeste gevallen is er sprake van een abces waarbij op een gegeven moment pus naar buiten komt.

 

Na het schoonmaken en desinfecteren van de buil drukte ik op de dikte om de pus te laten afvloeien.

 

Er kwam echter geen etter naar buiten maar een puntig stokje. Het stokje werd verwijderd en bleek een satéstokje te zijn. Hoogst verbaasd vertelde de eigenaar me dat het gezin enkele dagen tevoren er een Chinese maaltijd had genuttigd; overblijfselen werden in een vuilniszak bij ander afval gedaan.

 

Op een of andere manier moest de hond kans hebben gezien bij dit afval te komen op zoek naar eetbare zaken. De honger was blijkbaar zo groot dat niet alleen een restje rijst met groenten en vleesrestjes werden opgegeten maar ook de satéstokjes die overgebleven waren van de Chinese maaltijd. Een van deze stokjes had kans gezien door maag- of darmweefsel heen te boren en had zich bovendien in de buikwand vastgezet.

 

Dat het stokje door de buikwand heen naar buiten kwam betekende dat het via de maagwand of via de dunne darm in de buikwand terecht gekomen was. Vervolgens heeft de punt van het stokje door de ingewanden heen in de buikwand een ontsteking veroorzaakt waardoor het orgaan met de buikwand vergroeid is geraakt.

 

De ontsteking woekert dan verder en breekt net als een abces op een gegeven moment naar buiten door. Rocky had geen koorts, vertoonde geen duidelijke pijn bij het afvoelen van zijn buik en was ondanks deze ontsteking nog opmerkelijk fit. Ik vertelde de eigenaar dat de vergroeiing met de buikwand er hoogstwaarschijnlijk voor gezorgd had dat er geen infectie van de buikholte zelf had plaatsgevonden, maar dat de ontsteking zich door deze vergroeiing had afgekapseld met bindweefsel waardoor verdere verspreiding in de buikholte (een buikvliesontsteking) voorkomen werd. Een buikvliesontsteking is een levensgevaarlijke toestand en zorgt vaak voor onderlinge vergroeiing en ontsteking van organen in de buikholte.

 

Wel betekende dit voor de hond dat de buikholte geopend zou moeten worden om de ontsteking van de maag of darm en de vergroeiing hiervan met de buikholte los te maken en te verwijderen. Tevens zouden eventuele nog aanwezige stokjes verwijderd dienen te worden om nieuwe perforaties te voorkomen.

 

verwijderen Saté stokje uit de maag

De buikoperatie van Rocky

 

Rocky werd opgenomen, kreeg een sedatief (suf makende injectie) en werd geschoren op de plaats van de operatie. De buikwand werd met desinfecterende zeep gewassen, met alcohol nagereinigd en daarna gedesinfecteerd met Betadine. Een steriele operatiedoek dekte het gehele operatieveld en de omgeving af.

 

Om de operatie mogelijk te maken kreeg Rocky een narcosespuitje toegediend via een in een ader zittende katheter. Enkele seconden na toediening werd de patiënt bewusteloos, geintubeerd (inbrengen van een buisje in de luchtpijp) en aan de gastanesthesie aangesloten. Gedurende de hele duur van de operatie wordt de anesthesie in stand gehouden door het narcosegas Isoflurane en Zuurstof.

 

Gedurende de duur van de operatie wordt de veiligheid van Rocky gewaarborgd door een aantal bewakingssystemen zoals een aangelegde ECG, Zuurstofverzadigingsmeting van het doorstromende bloed en een Capnograaf (registreert het aantal ademtochten per minuut en het koolzuurgasgehalte van de door de narcose tube uitgeademde lucht). Op deze manier wordt ook een dierlijke patiënt op de meest veilige manier onder narcose gehouden gedurende de ingreep.

 

In de buikholte was al gauw zichtbaar waar het probleem zich bevond; aan de linker buikwand was een vergroeiing zichtbaar van en stukje dunne darm met de buikwand. De vergroeiing bevond zich precies onder de plaats van de bult die aan de buitenkant van Rocky zichtbaar was en waar de satestok was uitgekomen.

 

De buik zelf was opmerkelijk fris en niet geïnfecteerd. Rocky had een zeer goede (Chinese?) beschermengel gehad!! De vergroeiing was helaas van dien aard dat het stukje darm dat aan de buikwand vastzat verwijderd moest worden. Blijkbaar was bovendien de passage van voedsel door dit stukje intact gebleven want de afgelopen dagen had de hond gewoon ontlasting geproduceerd. Het stukje darm zag er gelukkig ook nog relatief fris uit.spoeling buikholte

 

Ook vanuit dit vastgegroeide stukje had een ernstige buikholte-infectie kunnen ontstaan met een ernstig zieke hond tot gevolg. Het ca. vijf centimeter lange stukje dunne darm dat verwijderd werd vertoonde een fistelkanaal dat in contact stond met het fistelkanaaltje door de ontstekingsknobbel achter de laatste rib. Na het aan elkaar hechten van de twee darmdelen inspecteerde ik de buikholte op verdere ”vreemde voorwerpen”. Ook in de maag vond ik nog een tweetal stokjes die nog geen verwonding hadden veroorzaakt. Ik besloot om verdere complicaties te voorkomen om deze stokjes door middel van een klein sneetje in de maag te verwijderen. Inspectie van de resterende organen in de buikholte leverde geen afwijkingen meer op. Het maagdarmkanaal was door mij ontdaan van zijn ongewone, schadelijke inhoud. De buikholte werd goed nagespoeld met steriele zoutoplossing om de kans op een achterblijvende bacteriële besmetting zo klein mogelijk te maken.

 

 

 

Nazorg en verloop

 

Rocky mocht na twee dagen weer eten en kreeg antibiotica en ontstekingsremmers voor enige tijd voorgeschreven.

 

Gedurende de dagen erna ontwikkelde Rocky weer een gezonde eetlust en knapte goed op. De bult aan de zijkant van zijn lichaam behoefde verder geen aparte behandeling en trok in de loop van enkele weken ’vanzelf’ weg. Of Rocky voldoende genezen is van zijn neiging om ’zwaar op de maag liggende’ voorwerpen te verorberen? Dat staat nog maar te bezien!